Van IJsselstein naar Leens

blijventrappen Fietstochten 2021

5-12 september 2021: IJsselstein – Leens – IJsselstein

 

Aangezien de velg van het voorwiel van mijn fiets acht scheurtjes bevat (én de machinisten in Duitsland staken én de ferry Venetië–Pula slechts 1x per week vaart), gaat de najaarfietsreis naar Kroatië dit jaar niet door. Het alternatief: een bezoek aan mijn familie in Leens (met een onverwachte verkenning van de voormalige dwangkoloniën in Drenthe).
De route bleek 640 kilometer lang, met overnachtingen (bij Vrienden op de Fiets) in achtereenvolgens:
De Groon (Noord-Holland), Koudum (Friesland), Opende (Groningen), Leens (Groningen), Elsloo (Overijssel), Westerhaar (Overijssel) en
Didam (Gelderland). Acht dagen onderweg, van zondag 5 september – zondag 12 september.
Zondag 5 september: de tuin van het eerste de beste Vrienden op de Fiets-adres – hier in De Groon – bleek achteraf de mooiste te zijn.
Maandag 6 september: de tweede fietsdag kende een maritiem karakter: 1. de oversteek Enkhuizen– Stavoren en 2. een bezoek aan het museum in Hindelopen, waar ik mijn kennis over de betekenis van het fluitschip – hier in olieverf door Gerard Huttinga – kon bijspijkeren. In Koudum sliep ik in de Hoofdstraat, bij de familie Bos.
Dinsdag 7 september: de derde fietsdag ging allereerst richting Sneek, waar ik een tijdje bij de waterpoort zat te koekeloeren naar de bootjes. Vervolgens was er weer eens een omleiding, kwam ik toch in Grou en fietste ik via allerlei leuke fietspaden, en met behulp van vele veerpontjes door het
Nationaal Park De Alde Feanen.
De overnachting was in Opende, aan de grens Friesland-Groningen.
Woensdag 8 september: vandaag een kort ritje aar Leens. Na de lunch fietsten we naar Zoutkamp, om mosselen te kopen die we ’s avonds in de tuin aten. Ik sliep als een roosje, daar in Leens.
Donderdag 9 september: vandaag weer richting huis. Allereerst bracht ik een bezoek aan Gevangenismuseum Veenhuizen, dat gevestigd is in het voormalige Tweede Gesticht van de Maatschappij voor Weldadigheid, oftewel dwangkolonie Veenhuizen. Uit de registers valt af te lezen dat Albertus Klijn, mijn oud-betovergrootvader hier in mei 1825 naar toe is getransporteerd, en er een half jaar later overleed.
We zien op de foto drie onvrije kolonisten, hun hangmatten opgehesen aan de zoldering. Wie zich niet wist te gedragen, sliep in een slaapkooi, die in het museum kan worden uitgeprobeerd.
Ik sliep die nacht in Elsloo, in een B&B-ruimte van camping De Twee Provinciën.
Vrijdag 10 september: vandaag reed ik richting Ommerschans, een oud verdedigingswerk, de plek die door Johannes van den Bosch uitgezocht werd om er een bedelaarskolonie te laten verrijzen. Van de schans resten nog enkele aarden wallen, maar van de strafkolonie die daarom heen gelegen was (zie foto) rest nu nog slechts een kerkgebouwtje en een cipierswoning, aan het zogenaamde Dronkemanslaantje
.Aalbertus Klijn was een van de eersten die naar de strafkolonie werd afgevoerd, kreeg nummer 933, waar hij voortaan mee werd aangesproken. Volgens de autoriteiten van Maartensdijk gaf onze ‘vagebonderende’ stamvader daartoe aanleiding, aangezien hij ‘hebbende geen thuiskomst en in schuuren en hooybergen zijn nagtverblijf vind’. Aalbertus zou hier slechts enkele maanden verblijven en doorgestuurd worden naar Veenhuizen. Wie weet heeft hij ooit in dit Dronkemanslaantje gelopen, wanneer hij stiekem de cafés aan Sluis V en Balkbrug bezocht.
Ik sliep die avond in een mooi tuinhuis van een familie in Westerhaar. Mijn fiets stond netjes bij een van de vier cabrioletten die de familie in de schuur hadden staan.
Zaterdag 11 september: het weer is omgeslagen: de warme dagen lijken voorbij te zijn, en vandaag moet ik zo nu en dan schuilen voor enkele regenbuitjes. En verder maar stevig doortrappen vandaag, terwijl ik onderweg het idee krijg dat ik op een bekend weggetje rijd.
Ja, ik ben hier eerder geweest! Vorig jaar, toen ik nog maar net met pensioen was.
Die avond slaap ik niet in een tuinhuisje, maar op de eerste verdieping van een woning. Alle muren van de bovenverdieping hangen vol met schilderijen van de eigenaresse
Zondag 12 september: eerst steek ik bij Duiven de Nederrijn over, om vandaag via de Betuwe naar huis te rijden. Bij Driel sta ik stil bij een reconstructie van de Romeinse weg die hier ooit liep en dan is het alsmaar westwaarts, met rechts een voortdurend zicht op de stuwwallen ten noorden van de Nederrijn. Vanaf Wijk bij Duurstede piep ik het Amsterdam-Rijnkanaal over, en is het nog maar een stukje naar huis. Volgend jaar hoop ik weer naar Leens te fietsen.

One thought on “Van IJsselstein naar Leens”

  • Leuk verhaal Johan en dat je als een 🌹 bij ons hebt geslapen doet me deugt en we hopen je volgend jaar weer te verwelkomen .

    Beantwoorden

Geef een reactie